- Татьяна Бойко „Вырай” (BIAŁORUŚ) (tłumaczenie tytułu: „Wyraj”)
- Danilo Brakočević „Community Wrathlines” (SERBIA)
- Michał Kmiecik „Paprykarz szczeciński” (POLSKA)
- Ivona Marciuš „Sour blood” (CHORWACJA)
- Наталія Торжевська „Будь мужиком! (Бабоньки)” (UKRAINA) (tłumaczenie tytułu: „Bądź facetem!”)
W finałowych tekstach Jury doceniło odwagę w podejmowaniu ważnych społecznie i politycznie tematów, takich jak wojna, protesty społeczne czy represje reżimowe. Wyróżnieni autorzy nie wahają się radykalnie komentować rzeczywistości i formułować konkretnych wskazań, zachowując przy tym walory metaforyczne i poetyckie. Ich twórczość pozostaje blisko codziennego doświadczenia, skupiając się na kwestiach pomijanych w debacie medialnej, a jednocześnie wyróżnia się dojrzałym warsztatem.
Jury postanowiło także rekomendować do wystawienia teatrom w Polsce i zagranicą następujące teksty:
Małgorzata Margarita Bieńkowska (Polska) – Nawiedzony Toster Pani Watterson
Natálie Bočková (Czechy) – Becoming Robinson
Zuzanna Bojda (Polska) – Pozujcie tak, jakbyście zawsze były szczęśliwe
Leonid Braverman (Rosja) (rezydencja Polska) – Four positions
Michał Buszewicz (Polska) – Dom niespokojnej starości
Andrzej Błażewicz-Mikita Iłinczyk (Polska) – Pigmalion
Lenka Čepková (Słowacja) – Fine, thanks
Davit Gabunia (Gruzja) – How I Fell in Love with O Daughter
Mariusz Gołosz (Polska) – Drogi Dzienniczku. Twoja Faustyna
Jolanta Janiczak (Polska) – Czuję wstyd żyjąc w takim świecie
Luda Kharchenko (Ukraina) – Війна фрау Козак
Ruslan Khilimonchyk (Białoruś) – Ну, здравствуй, Эмилия!
Kristina Marija Kulinič (Litwa) – GOODWEATHER
Mira Mańka (Polska) – Niewiarygodna historia Małej S.
Olga Maciupa (Polska) – Paraskewa
Marcin Miętus (Polska) – Zawód fryzjer
Oleg Mikhailov (Ukraina) – КАЗКА ПРО СТРАХ
Mina Milošević (Serbia) – LYSISTRATA
Selma Parisi (Bośnia i Hercegowina) – YOU ARE NOT ALONE
Nina Plavanjac (Serbia) – The Aquarium
Barbora Rokytova (Czechy) – I can’t keep up with you
Alina Sarnatska (Ukraina) – Баланс пʼєса
Jarek Skurzyński (Polska) – Plantacja. Dramat zniszczenia w trzech częściach
Olena Stepanenko (Ukraina) – KORTES 2.0
Renata Talan (Białoruś) – Лимб / Limbo
Anna Wakulik (Polska) – Biedermannowie
AURORA. Nagroda Dramaturgiczna Miasta Bydgoszczy to wyjątkowe przedsięwzięcie, które co roku łączy osoby zajmujące się dramatopisarstwem w krajach Europy Centralnej i Wschodniej Bałkanów i Kaukazu. Na czas trwania AURORY Bydgoszcz staje się unikalnym miejscem na teatralnej mapie regionu, w którym spotykają się twórcy i twórczynie o różnych doświadczeniach, budując wielogłosową narrację o łączącym nas doświadczeniu historycznym, tożsamości i wyzwaniach, ale i o dzielących nas różnicach.
Partnerem tegorocznej edycji AURORY jest Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, które przyzna dodatkowe nagrody dla finalistów i finalistek.
Finałowe teksty AURORY zostaną zaprezentowane w formie szkiców scenicznych podczas drugiego tygodnia Festiwalu Prapremier, który w tym roku odbędzie się w dniach od 7 do 21 listopada.
Festiwal Prapremier to największe teatralne święto w Bydgoszczy – od 2002 roku nieprzerwanie zaprasza na bydgoską scenę najważniejszych twórców i twórczynie z Polski oraz zagranicy. To wydarzenie, które co roku przyciąga zarówno publiczność lokalną, jak i ogólnopolską, stając się przestrzenią żywego dialogu o współczesności, społeczeństwie i sztuce.
W ramach XXIV edycji Festiwalu Prapremier zaplanowane są pokazy spektakli z Polski, jak i zagranicy oraz wydarzenia towarzyszące. Hasłem tegorocznej edycji Festiwalu jest: WSZYSTKO CO LUDZKIE. Chcemy przyjrzeć się człowieczeństwu we wszystkich jego wymiarach: naszym lękom, ambicjom, nadziejom i niepokojom, naszej codziennej pracy i wyzwaniom, przed którymi stoimy jako ludzkość. Temu, gdzie w dobie wielkich kryzysów i wyzwań, przemian technologicznych i klimatycznych znajdujemy się dzisiaj. Interesuje nas to, na ile samo „człowieczeństwo” pozostaje aktualną kategorią opisu naszej kondycji w świetle zmieniającego się postrzegania świata. Z jednej strony refleksja z zakresu trans- i posthumanizmu uczy nas zacierać granicę pomiędzy nami a światem materii ożywionej i nieożywionej, między człowiekiem, światem zwierząt i sztuczną inteligencją.
Z drugiej, żyjemy w epoce antropocenu – czasach, kiedy „ludzkim” stało się właściwie wszystko, co nas otacza: nie istnieje przestrzeń na powierzchni naszej planety, która nie zostałaby zdominowana przez nasz wpływ. Pytanie o to, co ludzkie to jednocześnie jednak pytanie o naszą kondycję: jakie jest nasze zbiorowe i jednostkowe doświadczenie w pierwszej połowie XXI wieku? I czy jest jeszcze w nim coś, co nosi znamię uniwersalności? To właśnie tym zagadnieniom chcemy się przyjrzeć podczas Festiwalu Prapremier 2025.
Napisz komentarz
Komentarze