Tlenoterapia hiperbaryczna jest oficjalnie uznaną, nieinwazyjną i bezbolesną metodą leczenia, która polega na oddychaniu prawie 100-procentowym tlenem w warunkach zwiększonego ciśnienia. W przypadku tego typu zabiegów stosowana jest specjalna komora hiperbaryczna pod nadzorem wykwalifikowanego personelu. W warunkach zwiększonego ciśnienia wzrasta przenikalność i stężenie tlenu nie tylko w czerwonych krwinkach, ale także w płynie mózgowo-rdzeniowym, limfie i w osoczu.
Jak organizm reaguje na tlen hiperbaryczny?
W odpowiedzi na działanie tlenu hiperbarycznego zachodzą korzystne zmiany:
-
zmniejszenie obrzęku w obrębie uszkodzonych tkanek,
-
zwiększenie ilości dopływającego tlenu i poprawienie ukrwienia w obrębie uszkodzonych obszarów,
-
działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze, jak również zwiększona skuteczność działania antybiotyków,
-
zmniejszenie stanu zapalnego,
-
proliferacja fibroblastów, jak i zwiększona produkcja kolagenu,
-
angiogeneza - powstanie zupełnie nowych naczyń krwionośnych,
-
stymulowanie szpiku kostnego, jak i pozostałych narządów wewnętrznych celem wytwarzania macierzystych komórek,
-
zwiększona aktywność osteoklastów i osteoblastów - szybkie przebudowanie kości,
-
zwiększona ilość neuroprzekaźników,
-
spowolniony proces degradacji całości ustroju,
-
zmniejszona objętość pęcherzyków gazu zawartych we krwi.
Na co pomaga tlenoterapia hiperbaryczna?
Bez względu na to, czy jesteśmy zdrowi, czy może mierzymy się z różnymi schorzeniami, tlenoterapia hiperbaryczna jest zdecydowanie dla nas. W czasie sesji tlen hiperbaryczny oddziałuje na cały nasz organizm. Jego najważniejszym zadaniem, jest pobudzenie zdolności naturalnych ustroju. Jest to więc naturalna metoda pobudzająca organizm do działania.
Tlenoterapię hiperbaryczną stosuje się z powodzeniem w przypadku:
-
zaburzeń neurorozwojowych (ADHD, FAS, zespół Aspergera, zespół Downa, autyzm),
-
leczenia skutków urazów i udarów mózgu,
-
dermatologii (trądzik, egzema, łuszczyca, atopowe zapalenie skóry),
-
leczenia boleriozy,
-
leczenia migreny,
-
schorzeń kardiologicznych (choroba wieńcowa, zawał serca),
-
leczenia źle gojących się ran, w tym także stopy cukrzycowej,
-
leczenia reumatyzmu,
-
medycynie estetycznej,
-
medycynie sportowej,
-
leczenia zespołu zmęczenia przewlekłego, wypalenia zawodowego, depresji.